Ολική επαναφορά στη δεκαετία του ’40 και του ΄50 έχει αρχίσει και βιώνει η ελληνική κοινωνία, αφού οι δραστικές περικοπές σε μισθούς (ή η ανεργία στη χειρότερη περίπτωση) έχουν διαλύσει πλήρως το μοντέλο αν μη τι άλλο της (οικονομικά) αξιοπρεπούς διαβίωσης. Όσο κι αν φαντάζει απίστευτο, η εικόνα του «μισή οκά τυρί και γράφτο» -που οι νεότερες γενιές γνωρίζουν από διηγήσεις ή μέσα από κινηματογραφικές ταινίες τύπου Μπακαλόγατος- επαναλαμβάνεται εν έτει 2013 και ένας Θεός ξέρει για πόσο ακόμα.
Στελέχη σούπερ μάρκετ μαρτυρούν πως το τεφτέρι γνωρίζει ξανά τις παλιές του δόξες. Κατ΄αρχάς στην επαρχία όπου απαντά κανείς περισσότερα μεμονωμένα καταστήματα, με ιδιοκτήτες που έχουν ανεπτυγμένες, όπως είναι φυσικό, σχέσεις με τους πελάτες τους. «Και δεν είναι μια δυο περιπτώσεις όπως μας λένε. Πλέον προστρέχουν κι άνθρωποι που μέχρι πρότινος άφηναν καλούς τζίρους στα καταστήματα. Κι αυτό για μας είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό», αναφέρουν.
Δυστυχώς όμως, όπως προσθέτουν, το τεφτέρι δεν είναι «προνόμιο» μόνο της επαρχίας. «Παρατηρείται και σε μεμονωμένα μαγαζιά ακόμη και στην Αθήνα, κυρίως στις γειτονιές, όπου ήδη προϋπάρχει μια σχετικά καλή γνωριμία. Τώρα τελευταία μάλιστα και σε αλυσίδες μικρών καταστημάτων που αναπτύσσονται με τη μέθοδο franchise και προσφέρουν βασική ποικιλία προϊόντων. Έχουν τη λογική του εκσυγχρονισμένου μπακάλικου, αναπτύσσονται στις γειτονιές της κάθε πόλης και ο δικαιοδόχος που νιώθει το μεγάλο αφεντικό, παρά τις οδηγίες ενδεχομένως της μαμάς εταιρίας, προχωρεί σε παραχωρήσεις σε (πρώην) καλούς του πελάτες».
Στις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ κάτι τέτοιο φυσικά δεν παίζει με τίποτα. Η δυστοκία φαίνεται στο καλάθι, που σύμφωνα με τους σουπερμακετάδες έχει αρχίσει να μειώνεται δραστικά κατά μέσο όρο εβδομαδιαίως.
«Το καλάθι των 50 ευρώ την εβδομάδα, που το θεωρούσαμε λίγο κι ένδειξη της κρίσης, μειώνεται δραματικά. Τρεις στους δέκα πελάτες περίπου φεύγουν με αγορές των 20 ευρώ μόνο….»
Κατά τα άλλα η κυβέρνηση μετρά τις πρώτες της επιτυχίες στην καταπολέμηση της ακρίβειας κι άλλα συμπαθή…